Kaplice

Pierwsza pod wezwaniem Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny, usytuowana naprzeciw Bramy Głównej monasteru w wysadzonej drzewami alei, pochodzi z XX wieku (1906 r.). Jest to budowla drewniana na planie prostokąta, kryta dachem blaszanym z pięcioma kopułami i krzyżami. W kaplicy mieści się tylko prezbiterium z ołtarzem, przeznaczonym dla celebransów. Funkcję nawy środkowej pełni teren przed kaplicą, na którym przebywają wierni w czasie nabożeństwa.

Drugą kaplicę, pod wezwaniem Świętego Ducha, wzniesiono nad samym Bugiem, na specjalnym nasypie. Architektonicznie jest podobna do pierwszej, z tym tylko, że zbudowano ją na planie krzyża. Pochodzi również z początku XX wieku (1912 r.).

 

W murowanym budynku korpusu mieszkalnego na parterze znajduje się trzecia kaplica, pod wezwaniem Św. Apostoła i Ewangelisty Jana Teologa. W okresie zimowym zastępuje ona główną świątynię monasteru. Architektura wnętrza wraz z wystrojem utrzymane są w stylu charakterystycznym dla monasterskiego zacisza. Kaplica podzielona jest na dwie części: ołtarz i nawę środkową. Sufit nad nawą podpierają kolumny, które wraz z wkomponowanymi łukami dekoracyjnymi stanowią dodatkową ozdobę wnętrza. Nawę oddziela od części ołtarzowej jednorzędowy ikonostas.

Czwarta kaplica refektarzowa pod wezwaniem Św. męczennika Atanazego Brzeskiego znajduje się w nowo odremontowanej części budynku zakonnego.